سینما به مثابه بازنمایی واقعیت زندگی

 

در دومین شماره مجله سینمااعتماد به بهانه پرونده فیلمساز ارزشمند، کیانوش عیاری مطلبی نوشتم پیرامون واقع نمایی آثار او با تمرکز بر سریال روزگار غریب و فیلم خانه پدری که بخشی از آن را در اینجا می خوانید و برای تهیه نخسه کامل آن می تواند به سایت جار مراجعه کنید.

 

لینک خرید دومین شماره سینمااعتماد

 

سینما به مثابه بازنمایی واقعیت زندگی

نگاهی به سبک مستندنگارانه کیانوش عیاری از زندگی روزمره با نگاهی به سریال تلویزیونی روزگار قریب و فیلم سینمایی خانه پدری

در میان معدود فیلم‌سازان مؤلف سینمای ایران، بدون­شک برای کیانوش عیاری باید جایگاه ویژه­ای در نظر گرفت. سبک کاری و دغدغه‌های اجتماعی او به همراه وسواس مثال‌زدنی‌اش باعث خلق آثاری شده که غالب آن‌ها جز بهترین آثار سینمای ایران هستند. برای بررسی و واکاوی چرایی این موفقیت قصد دارم دو نمونه از آثار او را از منظر شیوه فیلم‌سازیِ مستند­گونه و نسبتش با واقعیت موجود در اجتماع، به صورت مختصر تحلیل کنم. نخست مجموعه تلویزیونی روزگار قریب که عیاری برای ساختنش حدود 6 سال وقت صرف کرد و زندگی پزشک حاذق طب کودکان را دستمایه کار خود قرار داد و به گفته همگان یکی از بهترین مجموعه‌های پس از انقلاب را به سرانجام رساند. در ادامه نیز خانه پدری را موردبررسی قرار خواهم داد که با حواشی بسیاری همراه بود و پس از کش‌وقوس‌های فراوان و توقیف چندساله، سرانجام با انتشار نسخه غیرقانونی عاقبت شومی چون دخترک بیچاره فیلم را برای دست‌اندرکاران رقم زد. هدف در این تحلیل چگونگی دستیابیِ فیلم‌ساز به این شکل از واقع‌نمایی است و تمهیداتی که او به خرج داده تا از مدار کلیشه و آثار مشابه بگریزد.